Współczesna metodyka nauczania języka obcego nawiązuje do najnowszych trendów i tendencji. Dominującą metodą w nauczaniu języków obcych w naszej szkole jest metoda komunikacyjna, której celem jest rozwiązanie umiejętności osiągania przez uczniów kompetencji komunikacyjnej, a więc wymiana informacji, wyrażania uczuć i emocji w kontaktach ze światem zewnętrznym. Komunikowanie się stanowi jedną z kluczowych umiejętności.
Uważamy, że metoda komunikacyjna jest najlepszą metoda ułatwiających skuteczne nauczanie oraz uczenie się. Intencją nauczyciela jest symulowanie typowych sytuacji komunikacyjnych. Nauczyciel stosując metodę komunikacyjną zwraca bardziej uwagę na komunikatywność i zrozumiałość wypowiedzi niż na poprawność językową osiąganą za wszelką cenę, co nie oznacza, że lekceważy często pojawiające się błędy. Są one z reguły omawiane po zakończeniu wypowiedzi. Treść ma przewagę nad formą.
Przy metodzie komunikacyjnej kładzie się duży nacisk na kreatywne ćwiczenia promujące spontaniczność i improwizację, które uwzględniają potrzeby i zainteresowania słuchaczy oraz na aktywne uczenie się, język mówiony i rozumienie ze słuchu za pomocą autentycznych nagrań. Metoda komunikacyjna nie odnosi się jedynie do mówienia. Dużą wagę przywiązuje się także do czytania i pisania. Wtedy są doskonalone wszystkie cztery sprawności językowe. Niewątpliwie wielkim atutem metod alternatywnych, które rozwijają się od lat 60-tych XX wieku, to ogólnie znany humanizm w nauczaniu, który stawia osobę uczącego się w centrum zainteresowania. To już nie nauczyciel, ale jego uczeń będzie zawsze ważniejszy w procesie nauczania i wokół jego potrzeb, stylu uczenia się, rodzaju inteligencji /8 inteligencji: matematyczno-logiczna, językowa, wizualno-przestrzenna, przyrodnicza, muzyczna, interpersonalna, intrapersonalna / refleksyjna, ruchowa / kinestetyczna / , preferowanych strategii uczenia się, jego poczucia bezpieczeństwa, motywacji i emocji będzie rozwijał się proces dydaktyczny.
W naszej szkole wykorzystujemy również inne metody niekonwencjonalne. Metoda reagowania całym ciałem ( TPR ) to najlepszy sposób zapamiętywania poprzez przysłuchiwanie się i ruch fizyczny. Mówiąc prościej, uczący się reagują na polecenia w języku obcym demonstrowane przez nauczyciela i kojarzą słowo z ruchem, reagując całym ciałem. Chodzi bowiem o zaktywizowanie całego mózgu: lewej półkuli, odpowiedzialnej za język i prawej, odpowiedzialnej za ruch fizyczny.
Metoda naturalna/ The Natural Approach / USA, zakłada, podobnie jak TPR , że sukces w nauce języka obcego zależy od wyeliminowania stresu, zahamowań i lęku przed popełnianiem błędów. Nauka powinna odbywać się w sposób podobny do akwizycji języka ojczystego, tak, jak uczy się niemowlę, słuchając, przyglądając się mimice i gestom mówiącego/nauczyciela, a kiedy będzie gotowe na produkcję języka, wypowiadając zdania. Metoda naturalna zwróciła uwagę na sprawność rozumienia ze słuchu, która przecież w naturalnej akwizycji języka ojczystego rozwija się jako pierwsza, zanim dziecko zacznie mówić. Dzisiaj cieszy się powodzeniem w nauczaniu najmłodszych, a także dorosłych nieśmiałych i wycofanych z natury.
Metoda Counselling Language Learning (CLL) znana również jako Community Language Learning. Metoda ta wywodzi się z doświadczeń działań terapeutycznych, gdzie interakcje językowe, posługiwanie się językiem ma miejsce w grupach, między członkami grupy, a uczący się naprawdę czują potrzebę porozumiewania się między sobą. W grupie odzywają się więc tylko ci, którzy mają na to ochotę. Aczkolwiek proces ten może wydawać się śmieszny i mało efektywny, metoda CLL ma swoje uznanie w dzisiejszej glottodydaktyce. Uczymy przecież w grupach, tworzymy grupowe zadania, uczący się pracują w grupach i osiągają cele językowe w tychże grupach. Nauczyciel dzisiaj, tak jak w metodzie CLL, to doradca, wspierający uczącego się w procesie uczenia się, stwarzający odpowiednie warunki umożliwiające skuteczne nauczanie.
